ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ
Είναι πολλές οι περιπτώσεις όπου κάποιο πρόσωπο αγοράζει προϊόντα ή υπηρεσίες από κάποια επιχείρηση τα οποία καταλήγουν να είναι κατώτερα των προσδοκιών του. Σε κάποιες περιπτώσεις το πρόσωπο αυτό θα παραπονεθεί κατευθείαν στην επιχείρηση και δυνατόν να βρεθεί λύση.
Τι γίνεται όμως όπου δεν βρεθεί λύση;
Σε περίπτωση που δεν βρεθεί λύση, τότε οι επιλογές είναι τρείς. Είτε το πρόσωπο αυτό αγνοεί το πρόβλημα και δεν ασχολείται άλλο. Είτε καταχωρεί αγωγή, είτε ζητά όπως λύσει τη διαφορά του με την εναλλακτική επίλυση διαφορών – π.χ. με διαμεσολάβηση.
Σε περιπτώσεις καταναλωτικών διαφορών, υπάρχει συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο το οποίο εξασφαλίζει ότι:
- Η επιχείρηση ενημερώνει τον καταναλωτή για το Φορέα Εναλλακτικής Επίλυσης Διαφορών στον οποίο υπάγεται.
- Η διαφορά καταναλωτή εναντίον επιχείρησης επιλύεται γρήγορα (εντός 90 ημερών).
- Η διαφορά επιλύεται με συμβολικό κόστος για τον καταναλωτή.
Ποια διαφορά θεωρείται Καταναλωτική Διαφορά;
Καταναλωτικές διαφορές θεωρούνται αυτές οι οποίες ανακύπτουν από συμβάσεις πώλησης ή παροχής υπηρεσιών μεταξύ εμπόρου εγκατεστημένου στη Δημοκρατία και Καταναλωτή.
Σύμβαση πώλησης είναι σύμβαση η οποία σχετίζεται με την πώληση αγαθών (π.χ. αγορά αυτοκινήτου, ηλεκτρονικού υπολογιστή κτλ.) ενώ σύμβαση παροχής υπηρεσιών είναι σύμβαση που αφορά υπηρεσία.
Σε κάθε περίπτωση σύμβασης, αυτή πρέπει να προσφέρεται από τον έμπορο προς τον καταναλωτή για χρηματικό ποσό.
Ο έμπορος, σύμφωνα με το Νόμο είναι κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, ιδιωτικό ή δημόσιο, το οποίο ενεργεί, ενδεχομένως μέσω άλλου προσώπου ενεργούντος εξ ονόματός του ή για λογαριασμό του, για σκοπούς που εμπίπτουν στο πλαίσιο της εμπορικής, επιχειρηματικής, βιοτεχνικής ή επαγγελματικής του δραστηριότητας. Παράδειγμα εμπόρων είναι οι επιχειρήσεις λιανικής πώλησης (π.χ. οποιαδήποτε καταστήματα στα mall), τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες, ελεγκτικά γραφεία, δικηγόροι και υπηρεσίες υγείας κτλ.
Ο καταναλωτής είναι κάθε φυσικό πρόσωπο το οποίο ενεργεί για σκοπούς που δεν εμπίπτουν στην εμπορική, επιχειρηματική, βιοτεχνική ή επαγγελματική του δραστηριότητα.
Είναι λοιπόν σημαντικό, ο καταναλωτής (1) να είναι φυσικό πρόσωπο και (2) να μην ενεργεί για σκοπούς του επαγγέλματος του.
Για παράδειγμα, εάν ένα φυσικό πρόσωπο αγοράσει κάτι μέσω της εταιρείας του για σκοπούς ΦΠΑ, τότε η σύμβαση δεν θεωρείται καταναλωτική. Ο λόγος είναι ότι η αγορά έγινε από την εταιρεία, η οποία για σκοπούς του Νόμου θεωρείται νομικό πρόσωπο.
Διαδικασίας Καταχώρησης Παραπόνου
Η διαδικασία καταχώρησης παραπόνου είναι απλή.
Ο καταναλωτής προσπαθεί πρώτα να επιλύσει τη διαφορά του με την επιχείρηση. Εάν αυτό δεν καταστεί κατορθωτό τότε, επισκέπτεται την ιστοσελίδα του Cyprus Consumer Center for ADR (www.adr.com.cy) και καταχωρεί παράπονο μέσω του σχετικού συνδέσμου και καταβάλει το ποσό των 20 Ευρώ.
Όταν το παράπονο του εξεταστεί τότε το Cyprus Consumer Center for ADR επικοινωνεί με τον έμπορο και του ζητά να παραστεί στη διαδικασία. Εάν ο έμπορος αποδεχθεί τότε ενημερώνουμε τον καταναλωτή και προχωρούμε στην επίλυση της διαφοράς. Εάν αρνηθεί τότε η διαδικασία σταματά.
Κατά την άποψη μας, οι επιχειρήσεις που έχουν πραγματική επιθυμία να εξυπηρετήσουν τους πελάτες τους, χρησιμοποιούν Φορέα Εναλλακτικής Επίλυσης Διαφορών. Μπορείς να μάθεις περισσότερα για μερικές από αυτές τις επιχειρήσεις στο www.adr.com.cy.
Το παρόν άρθρο συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση στα πλαίσια του Consumer Programme (2014-2020).
Καταναλωτικές διαφορές θεωρούνται αυτές οι οποίες ανακύπτουν από συμβάσεις πώλησης ή παροχής υπηρεσιών μεταξύ εμπόρου εγκατεστημένου στη Δημοκρατία και Καταναλωτή.
