ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Ο περί Προστασίας του Καταναλωτή Νόμος του 2020  – Οι πιο Σημαντικές Πρόνοιες του Νομοσχεδίου

Το νέο πολυνομοσχέδιο με τίτλο περί Προστασίας Καταναλωτή Νόμος σκοπεί στην ενοποίηση και απλοποίηση ορισμένων Νόμων οι οποίοι ρυθμίζουν θέματα προστασίας του Καταναλωτή καθώς και στην αποτελεσματικότερη προστασία του καταναλωτή.

Το νέο πολυνομοσχέδιο με τίτλο περί Προστασίας Καταναλωτή Νόμος σκοπεί στην ενοποίηση και απλοποίηση ορισμένων Νόμων οι οποίοι ρυθμίζουν θέματα προστασίας του καταναλωτή καθώς και στην αποτελεσματικότερη προστασία του καταναλωτή.

Στο παρόν άρθρο περιγράφονται τα κύρια μέρη του Νομοσχεδίου καθώς και οι σημαντικότερες πρόνοιες του.

Μέρη του Νομοσχεδίου

Κατ’ αρχήν θα πρέπει να αναφερθεί ότι το πολυνομοσχέδιο δεν περιλαμβάνει ενοποίηση Νομοθεσιών που αφορούν χρηματοοικονομικά θέματα (όπως π.χ. τον περί Καταναλωτικής Πίστης Νόμο ή τον περί εξ’ Αποστάσεως Εμπορίας Χρηματοοικονομικών Υπηρεσιών Νόμο) αλλά περιλαμβάνει πρόνοιες που δυνατόν να επηρεάζουν χρηματοοικονομικά θέματα όπως αυτές που είναι σχετικές με τις καταχρηστικές ρήτρες.

Με βάση το Νομοσχέδιο ενοποιούνται οι ακόλουθοι Νόμοι:

  • Αθέμιτων Εμπορικών Πρακτικών
  • Ελέγχου των Παραπλανητικών και Συγκριτικών Διαφημίσεων
  • Καταχρηστικών Ρητρών
  • Δικαιωμάτων των Καταναλωτών
  • Αναγραφής της Τιμής Πώλησης και της Μοναδιαίας Τιμής των Προϊόντων που προσφέρονται στους Καταναλωτές
  • Ορισμένων Πτυχών της Πώλησης Καταναλωτικών Αγαθών και Συναφών Εγγυήσεων Νόμο
  • Περί των Προϋποθέσεων Πώλησης των Εμπορευμάτων σε Τιμές Έκπτωσης

Σημαντικότερες Πρόνοιες του Νομοσχεδίου

Το Νομοσχέδιο χωρίζεται σε 11 Μέρη με τις ουσιαστικές πρόνοιες δικαίου να περιλαμβάνονται στα Μέρη 2 μέχρι 7:

  • Το Μέρος 2 αναφέρεται στις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές και το Μέρος 3 στις παραπλανητικές και συγκριτικές διαφημίσεις.
  • Το Μέρος 4 αναφέρεται στα δικαιώματα του καταναλωτή που προκύπτουν σε συμβάσεις εκτός και εντός εμπορικού καταστήματος και σε εξ αποστάσεως συμβάσεις ενώ το Μέρος 5 αναφέρεται στις εγγυήσεις αναφορικά με συμβάσεις πώλησης αγαθών που συνάπτονται με καταναλωτές.
  • Το Μέρος 6 αναφέρεται στην αναγραφή των τιμών, δηλαδή στις υποχρεώσεις ενός εμπορευόμενου να ενημερώνει τους καταναλωτές και τη βελτίωση της ενημέρωσης τους καθώς και στη διευκόλυνση της σύγκρισης των τιμών.
  • Το Μέρος 7 προβλέπει για τις καταχρηστικές ρήτρες. Είναι ίσως το πιο σημαντικό μέρος του Νομοσχεδίου, αφού καλύπτει και τις καταχρηστικές ρήτρες σε σχέση με συμβάσεις χρηματοοικονομικής φύσεως.
  • Το Μέρος 8 και 9 περιέχει τα καθήκοντα, αρμοδιότητες και εξουσίες της Υπηρεσίας Προστασίας Καταναλωτή αναφορικά με τις παραβάσεις του Νόμου. Σε σχέση με τις Καταχρηστικές ρήτρες, μέχρι σήμερα, η Υπηρεσία Προστασίας Καταναλωτή μπορούσε μόνο να αιτηθεί την έκδοση απαγορευτικού διατάγματος από το Δικαστήριο. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να αναφερθεί ότι, με βάση το Νέο Νομοσχέδιο, είναι η πρώτη φορά που η χρήση καταχρηστικών ρητρών μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο ξεχωριστής εξέτασης και αντικείμενο επιβολής προστίμου από την Υπηρεσία Προστασίας Καταναλωτή.

Σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νομοσχεδίου, η Υπηρεσία Προστασίας Καταναλωτή αποκτά πλέον εκτεταμένες αρμοδιότητες και εξουσίες διερεύνησης συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος:

  • Επιτόπιας επιθεώρησης, κατάσχεσης πληροφοριών, απαίτηση για παροχή πληροφοριών από μέλη του προσωπικού εμπορευόμενου, λήψεις φωτογραφιών, να προβαίνει σε αγορά αγαθών ή υπηρεσιών ακόμη και με καλυμμένη ταυτότητα με σκοπό την διερεύνηση μιας υπόθεσης που αφορά την παράβαση του Νόμου.
  • Σε περίπτωση διαπίστωσης παράβασης, η Υπηρεσία Προστασίας Καταναλωτή μπορεί να διατάξει τον τερματισμό της παράβασης, να δημοσιεύσει αποφάσεις της, να λαμβάνει δικαστικά μέτρα για απαγόρευση της παράβασης, να επιβάλλει διοικητικό πρόστιμο μέχρι το 5% του κύκλου εργασιών του παραβάτη ή πρόστιμο μέχρι 500,000 Ευρώ.
  • Από τις πιο σημαντικές αλλαγές στη νομοθεσία, είναι η δυνατότητα αποδοχής ανάληψης δεσμεύσεων από τον παραβάτη με σκοπό την παύση της παράβασης. Αυτό είναι ουσιαστικά μια σύμβαση μεταξύ της Υπηρεσία Προστασίας Καταναλωτή καθώς και του φερόμενου ως παραβάτη με βάση την οποία δεσμεύεται να σταματήσει την παράβαση και η ΥΠΚ δυνατόν να δεσμευτεί για να σταματήσει τη διερευνήσει εναντίον του κτλ,
  • Στο Μέρος 9 περιέχονται οι δυνατότητες σε πρόσωπα που έχουν έννομο συμφέρον σε σχέση με τις πρόνοιες του Νόμου, να προβαίνουν σε αιτήσεις για την έκδοση διαταγμάτων. Έννομο συμφέρον έχει ο διευθυντής της Υπηρεσία Προστασίας Καταναλωτή, οργανώσεις ή ενώσεις καταναλωτών, καταναλωτές οι οποίοι επηρεάζονται άμεσα από την παράβαση του Νόμου και ανταγωνιστές του καταγγελλόμενου προσώπου.
  • Καταναλωτής του οποίου τα οικονομικά συμφέροντα έχουν θιγεί έχει δικαίωμα καταχώρισης αγωγής ατομικά για καταβολή αποζημίωσης, υπαναχώρησης από τη σύμβαση και/ή μείωση του τιμήματος.
  • Το Μέρος 10 περιέχει τα Ποινικά αδικήματα στα οποία περιλαμβάνονται:
    • Η παράλειψη συμμόρφωση με απόφαση ή διοικητική κύρωση του Διευθυντή.
    • Η παρακώληση της Υπηρεσία Προστασίας Καταναλωτή.
    • Η παροχή ψευδών, παραπλανητικών ή ανακριβών στοιχείων στην Υπηρεσία Προστασίας Καταναλωτή.
    • Η άρνηση παροχής πληροφοριών που εύλογα απαιτεί η Υπηρεσία Προστασίας Καταναλωτή.

Υπαίτιος ποινικού αδικήματος είναι και μέλος διοικητικού συμβουλίου, διευθυντής ή άλλος που συναίνεσε ή συνέπραξε στη διάπραξη του.

Από τις πιο σημαντικές πρόνοιες του Νομοσχεδίου βρίσκονται στο Μέρος 11 του Νομοσχεδίου. Οι πρόνοιες αυτές βασίζονται στην απόφαση C497/13 – Faber v. Autobedriff Hazet (2015) του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου αποφασίστηκε ότι, Εθνικό Δικαστήριο που επιλαμβάνεται διαφοράς εντός των πλαισίων του Νόμου οφείλει αυτεπάγγελτα εφόσον έχει στη διάθεση του τα αναγκαία στοιχεία ή κατόπιν απλού αιτήματος για παροχή διευκρινήσεων:

  • να εξετάζει κατά πόσο κάποιος ενεργεί ως καταναλωτής και,
  • να διευκρινίζει εάν παραβιάστηκε οποιαδήποτε πρόνοια του Νόμου.

Σε περίπτωση που η διαφορά αφορά αθέμιτες εμπορικές πρακτικές, το Δικαστήριο δύναται επίσης αυτεπάγγελτα να εκδώσει διάταγμα ή να παρέχει θεραπεία προς οποιοδήποτε  Μέρος.

Επίσης, καμία πρόνοια του Νόμου δεν μπορεί να εξαιρεθεί δυνάμει συμφωνίας, συμβατικού όρου ή με άλλο τρόπο.

Αυτό το άρθρο δεν αποτελεί νομική συμβουλή.

Η δημοσίευση αυτού του άρθρου συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση στα πλαίσια του Προγράμματος “Consumer Programme (2014-2020)”.

Σχετικά Άρθρα

Δυνατότητα του Δικαστηρίου επέκτασης του χρόνου παραπομπής ενός ζητήματος σε διαιτησία
Οι Κανόνες Συμφιλίωσης του Κυπριακού Κέντρου Εναλλακτικής Επίλυσης Διαφορών
Οι Κανόνες Διαμεσολάβησης του Κυπριακού Κέντρου Εναλλακτικής Επίλυσης Διαφορών

ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ

Σεμινάρια Καταναλωτικού Δικαίου

Σεμιναρίο – Τραπεζικό Καταναλωτικό Δίκαιο – 5 CPD (30/01/2021)

ΕΓΓΡΑΦΗ

Σεμιναρίο – Εγγυήσεις, Δικαιώματα Καταναλωτή, Αθέμιτες Εμπορικές Πρακτικές – 4 CPD (5/2/2021)

ΕΓΓΡΑΦΗ