ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ
Η Εναλλακτική Επίλυση Διαφορών είναι η επίλυση διαφορών μεταξύ δύο ή περισσότερων μερών εκτός Δικαστηρίου. Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι επίλυσης διαφορών εναλλακτικά με ευρέως γνωστές αυτές της διαιτησίας, της διαμεσολάβησης και της συνδιαλλαγής/συμφιλίωσης.
Οι κυριότεροι λόγοι χρήσης των εναλλακτικών μέθοδων επίλυσης διαφορών είναι επειδή αυτές είναι πιο γρήγορες, πιο οικονομικές και είναι εμπιστευτικές.
Η δυνατότητα επίλυσης διαφοράς εναλλακτικά δυνατόν:
- Να συμφωνηθεί από τα μέρη πριν να προκύψει η διαφορά, για παράδειγμα μέσω ρήτρας διαιτησίας ή διαμεσολάβησης.
- Να συμφωνηθεί αφού προκύψει η διαφορά, δηλαδή, τα μέρη, να συμφωνήσουν ότι επιθυμούν να επιλύσουν τη διαφορά τους αφού αυτή προκύψει Αυτό δυνατόν να γίνει για παράδειγμα σε περίπτωση που τα μέρη βρίσκονται στο Δικαστήριο ή ακόμη και πριν την παραπομπή της διαφοράς τους στο Δικαστήριο.
- Να επιβάλλεται δια Νόμου. Παράδειγμα αποτελεί η αναδιάρθρωση πιστωτικής διευκόλυνσης.
Τι είναι η διαμεσολάβηση και η συμφιλίωση;
Δύο είδη Εναλλακτικής Επίλυσης Διαφορών είναι η Διαμεσολάβηση και η Συνδιαλλαγή/Συμφιλίωση. Και οι δύο αυτές μέθοδοι αποτελούν εναλλακτικούς τρόπους επίλυσης κάποιας διαφοράς όπου τα μέρη αναθέτουν την επίλυση της διαφοράς τους σε ένα τρίτο πρόσωπο το οποίο ονομάζεται διαμεσολαβητής ή συμφιλιωτής (αναλόγως της περίπτωσης).
Η συμφιλίωση δυνατόν να θεωρηθεί και είδος διαμεσολάβησης αφού δυνατόν να εμπίπτει στην ερμηνεία του Ν.159(Ι)/2012 περί Ορισμένων Θεμάτων Διαμεσολάβησης σε Αστικές Διαφορές Νόμου του 2012 ως:
«…διαρθρωμένη διαδικασία, ανεξαρτήτως ονομασίας, στην οποία δύο ή περισσότερα μέρη μιας διαφοράς επιχειρούν εκουσίως να καταλήξουν σε συμφωνία σχετικά με την επίλυση της διαφοράς τους, με τη βοήθεια διαμεσολαβητή·»
Διαφορές διαμεσολάβησης και συμφιλίωσης;
Αν και η συμφιλίωση δυνατόν να θεωρηθεί ως είδος διαμεσολάβησης υπάρχουν διαφορές. Η πιο σημαντική από αυτές είναι ότι ο ρόλος του συμφιλιωτή είναι πιο άμεσος αφού προσπαθεί να οδηγήσει τα μέρη σε λύση προτείνοντας τους λύσεις και επιλογές. Στη διαμεσολάβηση, ο διαμεσολαβητής δεν προτείνει λύσεις στα μέρη – τα αφήνει να έρθουν από μόνα τους σε διευθέτηση της υπόθεσης.
Ένα μειονέκτημα της συμφιλίωσης είναι το γεγονός ότι, επειδή ο συμφιλιωτής προτείνει λύσεις, δυνατόν να δώσει την εντύπωση ότι δεν είναι αμερόληπτος αφού δυνατόν το ένα μέρος να μην συμφωνεί με τη λύση που προτάθηκε ή να τη θεωρεί άδικη.
Επίσης, στη συμφιλίωση συνήθως τα μέρη βασίζονται στον συμφιλιωτή για να τους προτείνει λύσεις. Για αυτό το λόγο, ο συμφιλιωτής είναι συνήθως κάποιος με εμπειρία στο συγκεκριμένο τομέα της διαφοράς.
Τέλος, η διαδικασία της διαμεσολάβησης χωρίζεται σε συγκεκριμένα στάδια όπως τη γνωριμία, κοινές συναντήσεις, εξ ιδίαν συναντήσεις και τη συμφωνία. Η συμφιλίωση δυνατόν να μην ακολουθήσει αυτή τη διαδικασία.
Το παρόν άρθρο συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση στα πλαίσια του Consumer Programme (2014-2020).
