ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ
Δικαιώματα Συζύγου Διαρκούσης της Διάστασης και Μετά την Έκδοση Διαζυγίου
1. Διατροφή Συζύγου
Αν η έγγαμη συμβίωση διακοπεί το Δικαστήριο μπορεί με αίτηση του συζύγου να εκδώσει Διάταγμα διατροφής με το οποίο να διατάσσεται ο άλλος σύζυγος να καταβάλλει στον αιτητή διατροφή. Διακοπή συμβίωσης μπορεί να επέλθει και όταν οι σύζυγοι συζούν κάτω από την ίδια στέγη.
Η αξίωση είναι προσωποπαγής και αμεταβίβαστη. Απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί η ύπαρξη γάμου.
Η διατροφή συζύγου παύει με την λύση του γάμου. Για παράδειγμα, ο θάνατος συζύγου ο οποίος επιφέρει και την λύση του γάμου οδηγεί στην παύση της υποχρέωσης διατροφής.
Μεταγαμιαία Διατροφή
Όπου ο αιτητής επιδιώκει την διατροφή μετά μετά τη λύση τον γάμου αυτό ονομάζεται «Μεταγαμιαία Διατροφή».
Η μεταγαμιαία διατροφή επαφίεται στην Διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, έχει ηθικό χαρακτήρα και αποσκοπεί στην βοήθεια του άπορου πρώην συζυγού. Δίδεται για λόγους επιείκειας.
Η διατροφή μπορεί να αποκλειστεί ή περιοριστεί αν αυτό επιβάλλεται από σπουδαίους λόγους ιδίως αν ο γάμος είχε μικρή χρονική διάρκεια ή αν ο δικαιούχος βαρύνεται με σοβαρή υπαιτιότητα για την λύση του γάμου ή την διακοπή της συμβίωσης ή αν προκάλεσε εκούσια απορία.
Διάταγμα διατροφής συζύγου παύει εάν αυτός έχει ξαναπαντρευτεί ή συζει μόνιμα με κάποιο άλλο πρόσωπο σε ελεύθερη ένωση
2. Δικαίωμα Αποκλειστικής Χρήσης Οικογενειακής Στέγης
Σε περίπτωση διακοπής της Συμβίωσης ή σε περίπτωση που δίνεται γνωστοποίηση στον επίσκοπο ή σε περίπτωση που καταχωρείται αγωγή διαζυγίου, το Οικογενειακό Δικαστήριο μπορεί ύστερα από αίτηση ενός από τους συζυγούς, εφόσον το επιβάλλουν λόγοι επιείκειας και το συμφέρον των παιδιών να παραχωρήσει στον ένα σύζυγο την αποκλειστική χρήση ολόκληρου ή τμήματος του ακινήτου που χρησιμοποιείται ως οικογενειακή στέγη ανεξάρτητα από ποίος από αυτούς είναι ο ιδιοκτήτης ή έχει το δικαίωμα χρήσης.
Οι προυποθέσεις τίθενται διαζευκτικά και όχι σωρευτικά.
Παραχώρηση αποκλειστικής χρήσης συζυγικής στέγης μπορεί να επιτευχθεί διαρκούντος του γάμου. Με την λύση του γάμου λήγει η ισχύς του Διατάγματος αποκλειστικής χρήσης.
3. Χρήση Κινητών
Ο κάθενας από τους συζύγους δικαιούται να παραλάβει τα κινητά που του ανήκουν έστω και αν τα χρησιμοποιούσαν και οι δύο σύζυγοι. Υποχρεούται όμως να παραχωρήσει στον άλλο σύζυγο την χρήση των οικιακών αντικειμένων που είναι απολύτως απαραίτητα για την χωριστή εγκατάσταση αν το επιβάλλουν οι περιστάσεις για λόγους επιείκειας.
4. Συμμετοχή στην Περιουσία
Σε περίπτωση που ο γάμος λυθεί ή σε περίπτωση διάστασης των συζύγων και η περιουσία του ενός συζύγου έχει αυξηθεί, ο άλλος σύζυγος εφ’ όσον συνέβαλε με οποιοδήποτε τρόπο στην αύξηση αυτή δικαιούται να εγείρει αγωγή στο Δικαστήριο και να απαιτήσει την απόδοση του μέρους της αύξησης το οποίο προέρχεται από τη δική του συμβολή.
Μαχητό τεκμήριο
Η συνεισφορά του ενός συζύγου στην αύξηση της περιουσίας του άλλου τεκμαίρεται ότι ανέρχεται στο ένα τρίτο της αύξησης εκτός αν αποδειχθεί μεγαλύτερη ή μικρότερη συνεισφορά. Δηλαδή, εφόσον δεν έχει αποδειχθεί ούτε μεγαλύτερη ούτε μικρότερη συνείσφορα αλλά ούτε και ανύπαρκτή συνεισφορά στην αύξηση περιουσίας τότε η συνεισφορά του συζύγου υπολογίζεται στο ένα τρίτο.
Στην αύξηση περιουσίας των συζύγων δεν υπολογίζεται ότι αυτοί απέκτησαν:
(α) Απο δωρέα, κληρονομία ή άλλη χαριστική αιτία.
(β) Με διάθεση περιουσίας που αποκτήθηκε με τις προαναφερόμενες στην παράγραφο (α) αιτίες.
Παραγραφή αξίωσης
Η αξίωση για συμμετοχή στην περιουσία παραγράφεται τρία χρόνια μετά την λύση ή ακύρωση του γάμου.
Υπάρχει όμως η κάτωθι επιφύλαξη:
Για τους σκοπούς του Νόμου αυτού οποιαδήποτε αξίωση υπό μορφή ανταπαίτησης θα θεωρείται για σκοπούς καθορισμού του χρόνου παραγραφής ως ξεχωριστή αγωγή εγερθείσα την ίδια ημερομηνία ως η Αγωγή στα πλαίσια της οποία προβάλλεται η ανταπαίτηση.
Απώλεια δικαιώματος έγερσης αγωγής και μείωση του ποσού της αξίωσης.
Το Δικαστήριο μπορεί να μην επιδικάσει στον Ενάγοντα σύζυγο οποιοδήποτε ποσό ή να μειώσει το ποσό το οποίο αυτός δικαιούται με βάση το ίδιο άρθρο αν αυτός εγκατέλειψε χωρίς εύλογη αιτία το σύζυγο ή παρέλειψε να τον συντηρεί.
Η διάταξη αυτή ουδέποτε εφαρμόστηκε στην πράξη ή αποφασίστηκε η έκταση της από το Δευτεροβάθμιο δικαστήριο. Ούτε και κρίθηκε η συνταγματικότητα της από το Ανώτατο Δικαστήριο. Σε πρωτόδικη όμως απόφαση η οποία αφορούσε την δημιουργία εξωσυζυγικής σχέσης, λέχθηκε ότι:
Για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη την έναντι του ενάγοντα συζύγου συμπεριφορά του άλλου συζύγου. Στην προκειμένη περίπτωση η αμοιβαία καχυποψία, όπως έχω αναφέρει και προηγουμένως, είχε κλονίσει συθέμελα τη συζυγική σχέση των διαδίκων. Είναι αδιάφορο αν υπάρχει ή όχι υπαιτιότητα του δικαιούχου συζύγου στο διαζύγιο.
Οι πιο πάνω πληροφορίες δεν αποτελούν νομική συμβουλή.
